මොර සූරණ මහ වැස්ස

වැලිතලාව ආදරෙන් සිඹින මුහුදු රළට

බාධාවක් වෙලා වගේ

කුසු කුසු ගී කියමින්

තාලෙට යන යකඩ පෙට්ටිවලට

වැහි බිඳුවල තරම

දැනෙන්නෙවත් නැතුව ඇති

දොර ජනෙල් වහගෙන

හීතලට ගැහෙමින්

කැදලිවලට පියාඹන සියතුන් රෑනක් වගේ

මිනිස්සු නිවෙස් බලා යනවා

ක්ෂිතය දෙස බලන්නවත් බැරි තරමටම

ඉන්දියන් සාගරයම මීදුමකට

වැහිලා ගිහිල්ලා

ඉර කොහේද සැගවිලා

මුළු ගුවනම කළුම කළුයි 

ඒත්......

පරිසරයෙ තියන

චමත්කාර බව

ආලවන්ත කම

බොඳවෙලා පෙනෙන්නෙ

වීදුරුවෙ තැම්පත්වෙලා තියන

තුෂාර බිදු නිසාද

නැත්නම්

නුඹ නැති පාළුවට

මගෙ ඇස් වල පිරුණ

කදුළු කැට නිසාද කියලා

මට තේරෙන් නැත්තෙ ඇයි...

සීතල සුළං රැලි

බිත්තියත් වහලයත්

අතර ඇති කවුළුවෙන්

සීතල සුළං රැලි ඇවිත්

ඇදමත දිගාවෙලා හිටපු මගේ 

යටිපතුල් සීතල කලා 

කෙමෙන් හිස් මුදුනටම ආ එය 

මුළු සර්වාංගයම ගෙන 

අමුතුම අමුතු මාවතක 

අතහැරිය වගේ දැනුනා 

හිතට දැනුන තනිකම 

පාළුව විතරක් නෙමෙයි 

වේදනාවද නැතිකරන්න 

රැහැයියන්ගේ නාදයට 

පුළුවන් කමක් වුණේනැහැ. 

වහලෙට වැටුණ පුංචි පිණිබිංදු 

අපූරු වින්දනයක් ගෙනදුන්නත් 

ඒක පාළු දූපතක අතරමංවුණු 

ලස්සන කුමාරිකාවකට හම්බුණ 

මුතුමැණික් ආයිත්තම් වගේ වුණා 

සීතලට ගුලිවෙලා දෑස් පියාගෙන 

ලස්සන හීන මවන්න තරම් 

හිතක් නැතිවුණේ කොහොමදවත් 

මට නොතේරෙනවා නෙමේ වෙන්නැති 

මේ මූසලවෙච්චි තනිකමෙන් ඈතට 

අත්තටුගහලා පියඹලා යන්න පුළුවන්නම් 

දෑස් අගට ආව කදුළු බිංදුව 

පහලට වැටෙන්න දෙන්නැතුව

උගුර ඉකියක් හිරකරගෙන 

අකමැත්තෙන් හරි පොරෝනය තුළටවෙලා 

දෑස් තදකරලා වහගෙන 

නිදිකුමාරයට තුරුල්වෙන්න දැන් 

වෙලාව ඇවිත් වගේ මට හිතෙන්නේ.........